Uit

twee harde granietblokken

beitelden

twee zachte moederhanden

twee door leed en afschuw

versteende ouders

Het boek "Käthe Kollwitz in Vlaanderen" van Raf Seys verscheen in 1964 en het is een ontroerend en rijkelijk geïllustreerd boek over een grote Duitse kunstenares, die in de eerste wereldoorlog een zoon verloor aan de Ijzer. Momenteel werkt men aan de 5e druk van dit boek.

Käthe Kollwitz was een Berlijnse kunstenares en toen haar 17-jarige zoon Peter op 23/10/1914 in Esen sneuvelde, wilde ze een rouwmonument voor haar zoon beitelen. Het beeldhouwwerk "Treurende ouderpaar" bekleedt een uitzonderlijke plaats in de geschiedenis van de sculptuur van deze eeuw. Geen rouwmonument maar een diep-doorleefd meevoelen met alle doden, die als slachtoffer vielen in de vele oorlogen.

Het beeld staat op het Duits militair kerkhof in Vladslo in het Praetbos (een restant van het grote Koekelarebos) en men voelt het immense leed aan dat door een oorlog berokkend wordt. In 1954 werd beslist de stoffelijke resten van de gesneuvelde Duitse soldaten uit de oorlog 1914-1918 op vier dodenakkers samen te brengen: Hooglede, Langemark, Menen en Vladslo. Precies 30 jaar terug gebeurde de overbrenging van 25.638 gesneuvelden die momenteel onder de sereen-aandoenlijke blik van vader en moeder Kollwitz rusten.