Gilbert Ameel werd geboren te Brugge op 09/10/1929 en groeide op in Vladslo.

In 1956 komt hij in dienst bij de RTT en voor het eerst maakt hij kennis met Koekelare als telefonist in de centrale, toen nog gevestigd in de oude gemeenteschool. In juni 1957 gaat hij in dienst als veldwachter in Zuidschote en later in Lo. Op 01/11/1963 wordt hij tweede veldwachter in Koekelare. Intussen heeft hij het brevet van politiecommissaris behaald aan de West-Vlaamse politieschool en wordt op 01/11/1973 door de gouverneur benoemd als politiecommissaris. Hij gaat op 08/10/1994 op pensioen.

We laten Gilbert zelf aan het woord: "In de voorbije twintig jaar is het ambt van commissaris zeer omvangrijk geworden. De berg administratief werk en het onderbezette kader noopte ons ertoe uit het straatbeeld te verdwijnen. Bovendien organiseren diverse organisaties grootse activiteiten: het kampioenschap van België voor profs, de nationale wandeldag...... Gelukkig was de samenwerking met de civiele bescherming, de brandweer en rijkswacht optimaal". Naar de plaatselijke politici steekt hij een waarschuwende vinger op: "Koekelare blijft gelukkig gespaard van banditisme. De uitgangsbuurt in het centrum werd af en toe geteisterd door geluidsoverlast, maar dit is nu in grote mate verdwenen. Door gebrek aan mankracht kunnen wij echter onvoldoende toezicht houden in het centrum, De Mote..... Bovendien is het verkeer en de verkeerssnelheid enorm toegenomen en als de gemeente de veiligheid van zijn inwoners wil garanderen, dan moet dringend een ander beleid gevoerd worden". Het stokpaardje van commissaris Ameel blijft nog altijd het contact met de bevorlking: "Het is opvallend dat heel wat vragen gesteld worden als ik mij te voet in het straatbeeld begeef. Je moet tussen en met je mensen leven, maar dan moet de politie ook de noodzakelijke middelen krijgen...." besluit commissaris Ameel.

Om afscheid van Gilbert te nemen hadden enkele vrienden van de Civiele Bescherming hem uitgenodigd een pintje te komen drinken naar zaal "De Mokkernaere". Wat hij uiteraard niet verwacht had was een stampvolle zaal mensen die hem geluk wilden wensen. Ook vrienden van de Brandweer, Rijkswacht en de politiecommissarissen van Gistel, Diksmuide, Zedelgem en Veurne waren aanwezig. Gilbert stond letterlijk aan de grond genageld van verschot en ontroering.