De bakoven of bakhuis(je) zoals het in onze contreien wordt genoemd en gebruikt om brood te bakken, bestaat al meer dan 4000 jaar vóór Christus.

De Bandkeramiekers, de eerste landbouwers in het Neolithicum, gebruikten het reeds en de Romeinen lieten er sporen van na in Pompeï.

In Vlaanderen werden er echter geen sporen van terug gevonden van vóór 1250 en men veronderstelt dat er van meel alleen maar pap gemaakt werd.

Maar vanaf de middeleeuwen tot in de twintigste eeuw was op het platteland het bakhuis bij haast elke boerderij een vaste waarde.

Meestal stond het bakhuis op een boerenerf langs de straatkant, wat er op wijst dat ook meerdere buren er brood konden komen halen en dat het bakhuis dus al tamelijk voor gemeenschappelijk gebruik was.

De bevolking groeide aan, de dorpen en steden spreiden zich uit, en het inrichten van bakkerijen in de woonkernen nam steeds en noodzakelijk toe, met als gevolg dat de bakhuisjes buiten gebruik geraakten. Het werd en is verdwijnend erfgoed !

De meeste foto's zijn genomen in 2009.