Emiel De Zutter (Kanegem 1864-Vladslo 1923), die van 1904 tot 1919 onderpastoor te Koekelare was en graag een gedicht schreef, liet zich door het kanon van Leugenboom (dat een mislukte poging tot zelfmoord deed) inspireren voor een Gedoemde gedachtenis van Lange Max.
Dit gedicht, eigenlijk wat rijmelarij van een dorpspoëet, een typisch voorbeeld van een karamelvers, gaf hij uit onder vorm van een 'doodssanctje'.
Tot in de jaren 1975 waren er in Koekelare bejaarde mensen die het nog rats van buiten kenden.