Op 13 februari 1976 komt kleinkunstenaar Willem Vermandere naar de feestzaal van de Rijksnormaalschool op uitnodiging van het Vermeylenfonds.

Willem Arthur Vermandere werd geboren in 1940 in Lauwe, nu een deelgemeente van Menen is een Vlaams kleinkunstenaar, schrijver, dichter, beeldhouwer, levensfilosoof, zanger, gitarist, basklarinettist en schilder. Hij groeide op in muzikale sferen tussen zijn moeders keuken en de werkbank van vader-wagenmaker-klarinettist. Hij stapte zelf al heel vroeg mee in de dorpsharmonie Sint-Cecilia. Willem leerde Grieks en Latijn, maar was meer geboeid door de gitaar. Later begon hij melodietjes te componeren en zette gedichtjes op muziek. Op latere leeftijd studeerde Vermandere godsdienstwetenschappen te Gent en gaf hij drie jaar les in Nieuwpoort. Hij beschouwt zichzelf eerder beeldend kunstenaar dan muzikant. Vermandere zingt steevast in zijn West-Vlaamse dialect. Zijn bekendste nummers zijn Klein ventje van Elverdinge, Lat mie maar lopen, Als ik zing, Blanche en zijn peird, Bange blankeman, Duizend soldaten, La Belle Rosselle en Ik plantte ne keer patatten.

Het Vermeylenfonds is een sociaal-culturele vereniging van vrijzinnig-humanisten die in 1945 werd opgericht ter nagedachtenis van letterkundige August Vermeylen (1872-1945). Deze vereniging heeft een socialistische, vrijzinnige en Vlaamse contex en organiseert sociaal-culturele activiteiten voor volwassenen. Het wil zijn leden de mogelijkheid bieden deel te nemen aan het cultuurleven in al zijn aspecten. Het wil daarbij een forum zijn waar in een open dialoog de diverse aspecten van het culturele en maatschappelijke leven ter discussie gesteld kunnen worden.