Toen het liberale gemeentebestuur in 1931 Lucien Monteyne aanstelde als schoolhoofd zonder klas in de gemeenteschool gaven zij hiermee het startschot voor een tweede en ongemeen harde schoolstrijd met meer dan een halve eeuw tweespalt in de Koekelaarse gemeenschap als gevolg. Leon Weymiens noemde Monteyne: 'de bezieler van het officieel onderwijs in Koekelare' ; Seys typeerde hem als: 'De kemphaan in de beruchte Koekelaarse onderwijsarena. Een man met haar op zijn tanden, die zijn huid werd vol gescholden en belaagd tot in de kerk. Maar nooit opgaf en onkreukbaar bleef zelfs agressief. Met een vaardige en vlijmscherpe strijdpen.' Die strijd en de concurrentie hebben Koekelare uiteindelijk twee goed uitgebouwde onderwijsnetten bezorgd.
Monteyne was ook stichter oprichter van De Toekomst, de basis van het officieel kleuteronderwijs in Koekelare. Door een later bijgelegd meningsverschil bij het opgaan van het gemeentelijk- in het rijksonderwijs (1957) ruilde Monteyne Koekelare voor Merelbeke. Eenmaal op pensioen legde hij zich toe op de reclassering van gevangenen.
Meester Monteyne had een lang en druk gevuld leven.