Toen Rosette Vancouillie vernam dat de vzw Vlamingen helpen Tsjernobylkinderen op zoek was naar gastgezinnen om Wit-Russische kinderen, die besmet raakten na de kernramp op 26/04/1986, op te vangen gedurende één of twee vakantiemaanden, nam ze contact op met de organisatie.

Sindsdien komen nu jaarlijks Anna en Joilia Parkhomenko logeren om er de gezonde(re) Westerse lucht en sfeer op te snuiven en wat krachten op te doen om daarna weer 10 maanden in het groezelige, dorre en verarmde Rusland te gaan wonen. Toen Anna en Joilia hier in 1993 voor de eerste keer aankwamen, waren ze amper 8 jaar, en moeten ze van de enige verbazing in de andere gevallen zijn. In het begin lustten ze ons eten niet maar ze hadden geen aanpassingsproblemen op sociaal vlak. Heimwee overvalt hen hier niet en ze willen het liefst ieder jaar nog wat langer blijven. Ze spreken ook heel goed Nederlands, maar vooral, ze begrijpen alles en de taalbarrière heeft nooit echt voor problemen gezorgd. Ze leven heel gewoon bij Rosette, niets spectaculairs, we sleuren ze niet mee naar prentparken. Ze spelen, eten en slapen en helpen met de afwas.

Rosette houdt ook regelmatig contact met hun ouders. Jaarlijks schrijft ze zo een vijftal keer. Een tolk vertaalt de brieven en ze schrijft dan via een tolk terug. Ook telefoneren doet ze af en toe.

In april 1995 trok Rosette met haar dochter Caroline naar Rusland om er de ouders van de twee meisjes te bezoeken.

https://www.souvenhiers.be/Media/Detail/18680