Deze handbooggilde gaat er prat op de oudste en nog steeds actieve vereniging van de stad Torhout te zijn. De stichtingsoorkonde en geloofsbrief werd door graaf van Vlaanderen Filips de Stoute op 10 juli 1384 verleend. Enkel weerbare en gegoede mannen - door de stad aangeduid - maakten deel uit van het gild. Naast ontspanning bestond hun opdracht erin de stadspoorten te bewaken en politioneel op te treden bij ongeregeldheden. Het bekwamen in het hanteren van boog en pijl gebeurde op de eigen terreinen, genaamd het Gildhof, gelegen aan de huidige Beerstraat. Op de feestdag van hun patroonheilige volgde wat vertier met een processie naar de kerk, een gildemis, de papegaai -of koningsschieting en een afsluitend banket. Enkel bij deze gelegenheid werd op een aldaar opgestelde staande wip naar de op de top bevestigde zogenaamde papegaaivogel geschoten. Gedurende de Franse Revolutie, meer bepaald in 1796, werd het gild afgeschaft en de gildegoederen als nationaal goed verkocht. Na 1809, gedurende de Napoleontische tijd, herrees de handbooggilde als zuivere recreatieve vereniging. De staande wip bevond zich van toen af op de paardenmarkt (vandaag de stedelijke sportterreinen aan de Bruggestraat); op doel werd niet meer geschoten. Op een korte onderbreking gedurende de Eerste Wereldoorlog na, blijft de Sint-Sebastiaensgilde tot op vandaag bestaan. In 1921 werd ze een Koninklijke vereniging.

Traditioneel is het de burgemeester van de stad die ter gelegenheid van de sire -of koningschieting de papegaaivogel op de 'perse' plaatst. Op de sireschieting van 12 juni 1949 kreeg burgemeester Gustaaf Poollet de eer dit plechtig te doen.