De hoeve met omliggende akkers behoorde in de 15e eeuw al aan de heren van Koekelare en behoorde zo tot het Arenbergdomein. Pachters waren de familie Denecker. In de weide achter de hoeveplaats was er ten NW een fontein, eigenlijk een permanente waterbron die opborrelde in een gracht, met een bijhorende waterpoel (= ergens ter hoogte van huidige Vlaanderenstr. Nr.47). Dit verklaart de hoevenaam.

Na WO1 werd uit de waterpoel een Duitse sabel opgehaald. Die sabel, nog steeds in familiebezit, zou er volgens overlevering in gekomen zijn ofwel bij een gevecht tussen twee Duitse officieren ofwel weggeworpen bij de aftocht van hun troepen in november 1918.

Door de staat onder sekwester geplaatst voor herstelbetaling werd de hoeve in 1928 verkocht aan de familie Vansteenlandt (Handzame). Zoon Richard huwde in 1936 met Anna De Rudder en bouwde er de hoevewoning (1939). In 1945 werd aan de schuur een cichorei-ast gebouwd, die op de luchtfoto's (1970-1979) reeds is afgebroken.

In 1979 kocht de gemeente de hoeve met 5 ha 68 ca grond. De gronden werden verkaveld (Nieuwenhove). Van 1987 tot 1992 zetelde de gemeenteraad in het woonhuis. De hoevegebouwen werden door de gemeentelijke diensten als opslag en atelier gebruikt. Van 2000 tot 2010 was het Hadock, documentatiecentrum van Spaenhiers in het woonhuis gevestigd.

Plannen voor sloping en verkaveling van het gebouwencomplex wachten op uitvoering (2020).