Een plantrekker bij uitstek was Koekelarenaar Emiel Missiaen. Onmiddellijk na de bevrijding in 1918 vestigt hij zich met zijn echtgenote Alida Seys (zus van Lucie Seys) als een van de eersten in het verwoeste Diksmuide. Samen met zijn schoonvader verhuist hij een grote Duitse barak (ex-lazaret) naar de markt van Diksmuide. Deze barak wordt de place to be van het wederopbouwgebeuren in Diksmuide. Hij verhuurt er paardenkarren voor toeristen of om puin te ruimen. De barak doet zowel als winkel, woning of als logementshuis en herberg dienst en krijgt de naam De Vrede. Emiel doet er gouden zaken en na de Tweede Wereldoorlog wordt hij zelfs burgemeester van Diksmuide. Leuk detail: voor de staatsiefoto is Emiel in vol ornaat met jaquet, lederen handschoenen in de linkerhand en een knopring aan de pink. In zijn rechterhand een boek ‘Chambre de commerce 1951’ met op de frontpagina een reclame voor Côte d’or Le bon chocolat Belge